தப்பு செய்!!! ஆனா தப்பா செய்யாதே!!!
தப்பு செஞ்ச தப்பில்ல, அதையே
தப்பா செஞ்சா தான் தப்பு!!!!
இந்த காலத்துல,
தப்பு செய்றவன் தைரியசாலி, புத்திசாலி.
தப்பு செய்ய பயப்படுறவன் கோழை, பயந்தாங்கோலி.
தப்பே செய்யாதவன் மனுசனே இல்ல.
அதனால எல்லாரும் தப்ப தப்பாம செய்யனும்.
பொய்யே பொய்யாகிவிடும்,
சிறிதளவும் உண்மை இல்லா விட்டால்.
உண்மையும் பொய்யாகிவிடும்,
கடுகளவும் பொய் இருந்து விட்டால்.
இது பொய்யில் உண்மை, அது உண்மையில் பொய்
வாழ்க்கை என்னும் வாக்கியத்தில்
நான் மட்டும் தனியாய்!!!
ஒரே புள்ளியாய்!!! முற்றுப்புள்ளியாய்.
.
குடும்பம், நட்பு, சமூகம் …
என்று பல புள்ளிகள் வந்து சேர்ந்தன
வார்த்தைகள் இல்லா வாக்கியமானது
என் வாழ்க்கை… …………………..
மகிழ்ச்சியுடன்…………………..
தமிழ் வார்த்தைகள் மட்டும் USE செய்து
தமிழில் பேசுவது – பழைய தமிழ் (பழந்தமிழ்)
இந்த கால பென்களைப் போல MODERN ஆக
தமிங்கலத்தில் பேசுவது – இன்றய தமிழ்!!!
ஹ்ஹ்ம்……………………….. இது
தமிழின் வளர்ச்சியா ?
தமிழரின் வளர்ச்சியா ?
நான் எழுதிய கவிதைகளை
ஒவ்வொன்றாய், நானே
படித்து மகிழ்கின்றேன்.
இது தனிமையின் கொடுமையா ?
இல்லை என் கவிதையின் அருமையா ?
இரைத் தேடி கூட்டை பிறிந்து சென்ற
தாய்ப் பறவை போல்
பணம் பதவியைத் தேடி எங்களைப் பிறிந்த நன்பா
இரை கிடைத்ததும் அந்த தாய்ப் பறவை போல
திரும்பி வருவாயா ?
எங்களோடு நட்பு பாராட்ட!!!
என் நலம் பாத்து
நம் நலம் சேர்த்து
நான் செய்தது
சுயனலம் ஆகுமா?
அது பொது நலம் இல்லா விட்டாலும்
பொதுவான நலம் அல்லவா?
அழகு, அறிவு, திறமை, நிறம், பொருளாதாரம், ஆரோக்கியம் … ..(etc..)
என்று பல ஏற்றத்தாழ்வுகளை கொடுத்தவன்,
உனர்ச்சியயை மட்டும் ஒரெ மாதிரி படைத்தது ஏன்?
என் உனர்ச்சியுடன் விளையாடும் அந்தஆண்டவன் பொல்லாதவன் தான்.
வாழ்க்கை எனும் பள்ளிக்கூடத்தில்
நாம் அனுபவப்பாடம் பயின்று வருகிறோம்
அழகான கோலம் போடலாம் என்று நினைத்து
என் வாழ்க்கையில் ஒவ்வொறு புள்ளிகளையும்
நான் போடுகிறேன்!!!
ஆண்டவனோ இந்த புள்ளிகளை வெய்த்து
வேறொறு கோலம் போடுகிறான்,
அலங்கோலமாய்!!!